Είχαμε σχέση ενώ ήταν έγκυος από τον βίαιο σύζυγό της.
Κρατήσαμε το παιδί και δεν του είπαμε τίποτα
Με λένε ας πούμε…Γιώργο και πρώτη φορά μιλάω για την οικογένεια που φτιάξαμε μαζί με τη γυναίκα μου τη Χριστίνα, πάνω σε ένα…ψέμα που όμως έγινε για καλό.
Τη γυναίκα μου τη γνώρισα σε ένα μαγαζί που έπαιρνα καφέ. Γρήγορα αναπτύχθηκε μεταξυ μας μια φιλία. Εγώ την έβλεπα αλλιώς απ’ την αρχή, την ερωτεύτηκα αλλά δεν τολμούσα να της πω κατι γιατί ήξερα ότι ήταν παντρεμένη και δεν εκανα κίνηση.
Πολλές φορές τη συναντούσα σκυθρωπή, κάπως σκεπτική, τη ρωτούσα τι είχε, όλα καλά μου έλεγε. Μια άλλη φορά είχε μελανιές στα μάτια, όλα καλά μου έλεγε, είχε χτυπήσει στο ντουλάπι της κουζίνας.
Με νόημα της είπα ότι μπορούσε να με εμπιστευτεί.
Μια μέρα πήγα να πάρω καφέ και μου είπαν ότι έλειπε γιατί την είχε χτυπήσει ο αντρας της και δεν ήταν η πρώτη φορά.
Μετά από ένα μήνα αναρρωτική, επέστρεψε στο μαγαζί, την κάλεσα για ένα ποτό έξω οι δυο μας και δέχτηκε. Μου είπε πως ήταν παντρεμένη 4 χρόνια, σε σχέση μαζί του απο μικρή κοπέλα, είχε χάσει 2 παιδιά εξαιτίας του γιατί την χτυπούσε ακόμα και έγκυο και είχε αποβάλλει εξαιτίας του.
Φοβόταν να μιλήσει στην αστυνομία μέχρι που την τελευταία φορά του έκανε καταγγελία και είχε φύγει από το σπίτι. Της μίλησα για τον έρωτά μου της είπα ότι θα κάνω τα πάντα για να είναι καλά και ασφαλής.
Εκείνο το βράδυ γίναμε ζευγάρι. Αλλά δεν ξέραμε ότι κάτι…εκκρεμούσε…
Μετά από ένα μήνα σχέσης και αφού μέναμε μαζί και ο τύπος είχε ανακαλύψει το σπίτι και απειλούσε, η Χριστίνα ένιωθε ζαλάδες και ναυτίες. Το απέδωσα σε ψυχολογικό αλλά οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν έγκυος και σίγουρα όχι απο μενα.
Ήταν ήδη έγκυος όταν κάναμε σχέση και δεν το γνώριζε. Μου είπε να χωρισουμε γιατι δεν ήταν σωστό να μεγαλώσω ένα παιδί που δεν ήταν δικό μου. Της είπα πως ό,τι ήταν δικό της ήταν και δικό μου και δεν θα την άφηνα να γυρίσει μαζί με το μωρό σε αυτον τον τύρρανο που μπορεί και να τους σκότωνε.
Έτσι κάναμε ότι ήταν έγκυος απο μένα, είπαμε σε όλους ότι το παιδί είναι δικό μου και ο τύπος δεν έμαθε ποτέ τίποτα. Για να προστατέψουμε τη Χριστίνα και το παιδί φύγαμε απο την Αθήνα και μετακομίσαμε μόνιμα στο νησί των γονιών μου, όπου ανοιξαμε δικό μας καφέ, για να μην μπορει κανεις να μας βρει.
Το δικαστήριο έγινε, ο τύπος πλήρωσε και δεν έκανε ούτε μια μερα φυλακή και αυτό κάπως δικαίωσε την αποφάσή μας να μην του πούμε ποτέ ότι είναι πατέρας γιατι στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει μπαμπάς με ολη τη σημασία. Δεν της έδινε το διαζύγιο και βγήκε με αντιδικια κάναμε 5χρονια να παντρευτούμε.
10 χρόνια μετά έχουμε τον Πασχάλη μας. Δεν του έχουμε πει τίποτα.
Κάποιες φορές νιώθω τύψεις που το παιδί δεν ξερει την αλήθεια. Απο την άλλη φοβάμαι πως αυτή η αλήθεια θα τον πλήγωνε. Η Χριστίνα λεει πως αν δεν ήμουν εγώ, ούτε εκείνη ούτε ο Πασχάλης θα είχαν βγει ζωντανοί απο τα χέρια του πρώην άντρα της. Μπορει να ειναι και έτσι.
Ξερω θα με κατηγορήσετε ότι κοροιδέψαμε έναν άνθρωπο και του κρύψαμε το παιδί του αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν σε θέση να μεγαλώσει παιδί τη στιγμή που έκανε τα πάντα να σκοτώσει τα προηγούμενα μωρά από αυτό.
Να θυμάστε ότι γονιός δεν ειναι αυτός που σπέρνει, αλλά αυτός που ποτίζει ρίχνει λίπασμα και κλαδεύει.
Γιώργος
ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr
