Ο σκύλος κάθεται στην καρέκλα της βεράντας, αρνείται να φύγει και καταλήγει να υιοθετηθεί
Αν και η ιστορία αυτού του σκύλου είχε αίσιο τέλος, δεν θα είναι πάντα η ίδια για κάθε χαμένο ή αδέσποτο σκυλί που συναντάμε στους δρόμους ή στο σπίτι μας.
Ο σκύλος κατάφερε να μπει στη βεράντα ενός σπιτιού, κάθισε σε μια καρέκλα και δεν σηκώθηκε μέχρι που υιοθετήθηκε.
Μια μέρα, όπως κάνει κάθε πρωί, η Amy Haden άνοιξε τα παράθυρα νωρίς. Όταν κοίταξε από το παράθυρο, ξαφνιάστηκε: ένας σκύλος, με μεγαλόσωμη κατασκευή, ήταν τοποθετημένος σε μια από τις καρέκλες στη βεράντα του αίθριου του σπιτιού. Και δεν φαινόταν να έχει σκοπό να φύγει.
Η κόρη της Έιμι είχε ήδη προσέξει την παρουσία του εισβολέα, αλλά όταν το κορίτσι είπε ότι είχε ένα σκυλί στην αυλή, υπέθεσε ότι ήταν ένα από τα δύο ζώα της οικογένειας, που είχαν φύγει νωρίς από το σπίτι.
Ο σκύλος κάθεται στην καρέκλα της βεράντας, αρνείται να φύγει και καταλήγει να υιοθετηθεί
Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, η Έιμι συνειδητοποίησε ότι είχε μπερδευτεί. Ο «σκύλος που κάθεται στην καρέκλα της βεράντας» ήταν ένας επιφανής ξένος, με μια άπορη και φιλική έκφραση, που άρχισε να κουνάει την ουρά του μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του ανθρώπου.
Η Έιμι ζει με την κόρη της και δύο κουτάβια. Μόλις παρατήρησε τον εισβολέα στην αυλή, η γυναίκα δεν ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Αποφάσισε να κινηματογραφήσει τον γούνινο, που φαινόταν πολύ ήρεμος, χαλαρώνοντας στην καρέκλα του. Ο σκύλος φαινόταν να νιώθει σαν στο σπίτι του.
Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού δημοσίευσε φωτογραφίες και βίντεο του σκύλου στα social media της, ελπίζοντας να βρει την οικογένεια του χαμένου ζώου. Η κόρη της Έιμι μάλιστα έφτιαξε μερικές αφίσες με τη φωτογραφία του γούνινου. Δοκίμασαν τα πάντα για να μάθουν πού ήταν οι κηδεμόνες του.
Το μεγαλόσωμο σκυλί έμενε εκεί. Κοιμήθηκε στις καρέκλες στη βεράντα και δέχτηκε πολύ καλά το φαγητό και το νερό που πρόσφερε η «νέα οικογένεια». Η κόρη της Έιμι άρχισε να αποκαλεί το γούνινο «Walker» (περιπατητής), επειδή φαινόταν να έχει φτάσει εκεί από το πουθενά.
Η έρευνα συνεχίστηκε για ένα μήνα, χωρίς επιτυχία. Υπήρχε ένα άλλο πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί: ο Walker δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τα κουτάβια της οικογένειας Haden.
Προτίμησε να είναι χαλαρός στους μεσημεριανούς ύπνους του, ενώ τα δύο σκυλιά ασχολούνταν με το να κάνουν φίλους.
Καθώς ο Walker είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτούς, η Amy φοβόταν για την ασφάλεια των κουταβιών της. Η γυναίκα πήγε τον σκύλο στον κτηνίατρο, ο οποίος ευτυχώς δεν βρήκε κανένα πρόβλημα υγείας. Δεν βρέθηκε επίσης κανένα μικροτσίπ αναγνώρισης, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη της οικογένειας.
Ο Γουόκερ δεν είχε «ταυτότητα», ούτε ήταν καταχωρημένος στις λίστες των χαμένων σκύλων της πόλης. Η Έιμι εγκατέλειψε την προσπάθεια να βρει την οικογένεια και άρχισε να προσφέρει τον σκύλο σε κάθε ενδιαφερόμενο. Λίγες μέρες αργότερα, ένας γείτονας ήρθε, που ενδιαφέρθηκε να κρατήσει το σκυλί.
Η Έιμι φρόντισε ότι ο άνθρωπος ήταν υπεύθυνος και ήθελε πραγματικά έναν σκύλο για να ζήσει μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, μετά από σχεδόν δύο μήνες εγκατάστασης στην καρέκλα της βεράντας, ο Walker βρήκε ένα νέο σπίτι για να ζήσει.
Ο νέος ιδιοκτήτης του Walker είναι μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία ομολόγησε στην Amy ότι προσευχόταν να βρει έναν ήσυχο, φύλακα σκύλο για να κάνει παρέα και να προστατεύει το σπίτι. Ο χαμένος σκύλος βρήκε σπίτι και δουλειά – είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του.
Η ρουτίνα
Στα σκυλιά αρέσει μια προβλέψιμη ζωή χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα. Τους αρέσει να παίζουν και να εξερευνούν νέα περιβάλλοντα, αλλά τους αρέσει η ρουτίνα: ένα καλά δομημένο σπίτι, φαγητό την κατάλληλη στιγμή, παιχνίδια και βόλτες.
Είναι πολύ πιθανό ότι ο Walker πέρασε σημαντικό χρόνο με τους ανθρώπους. Το γεγονός ότι εγκαταστάθηκε στην καρέκλα της βεράντας δείχνει ότι το είχε ήδη συνηθίσει και μάλλον έμενε σε μια αυλή.
Ο χαμένος σκύλος αποδείχθηκε επίσης ότι έχει μια αίσθηση φρουράς και επαγρύπνησης. Αν και αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κοινά για το είδος, είναι εξασθενημένο σε πολλά γούνινα – είτε επειδή είχαν συνηθίσει να είναι στην αγκαλιά και στον καναπέ, είτε επειδή παρέμειναν απομονωμένα για μεγάλες περιόδους, χωρίς την παρουσία άλλων ζώων (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων ).
Είτε έτσι είτε αλλιώς, τα σκυλιά είναι εξαιρετικά προσαρμόσιμα. Μπορούν να μάθουν νέες δεξιότητες και είναι επίσης σε θέση να εγκαταλείψουν παλιές συνήθειες εάν πρέπει να αλλάξουν το περιβάλλον τους, μετακομίζοντας σε νέα και παράξενα μέρη.
Η υιοθεσία ενός σκύλου είναι μια χειρονομία ευγένειας και καλοσύνης. Όταν αυτό το ζώο είναι ήδη ενήλικο, η χειρονομία γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερη. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε σε τι είδους προσευχές στράφηκε ο νέος κηδεμόνας του Walker, αλλά είναι σίγουρο ότι εισακούστηκαν.
Δεν είναι γνωστό πόσο θα κρατήσει η νέα συνύπαρξη. Ο ιδιοκτήτης είναι ήδη ηλικιωμένος (η ηλικία του σκύλου δεν υπολογίστηκε από τον κτηνίατρο). Μεταξύ ανθρώπων και σκύλων, όμως, πιο σημαντική από την ποσότητα είναι η ποιότητα.
Λίγοι μήνες παρέα θα είναι έντονοι και αξέχαστοι.
