«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του πνεύμονα το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου και στις πολύτιμες στιγμές μαζί τους»

 

«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του πνεύμονα το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου και στις πολύτιμες στιγμές μαζί τους»

«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του πνεύμονα το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου και στις πολύτιμες στιγμές μαζί τους»

 

“Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τους πω την αλήθεια.”

“Μια μέρα παίζοντας με την μικρή μου κόρη, ένιωσα πως δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο του πνεύμονα. Το μυαλό πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τους πω την αλήθεια.”

«Μια μέρα παίζοντας με την μικρή μου κόρη, ένιωσα πως δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο του πνεύμονα. Το μυαλό πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τους πω την αλήθεια. Κάτσαμε στο σαλόνι, και ούτε θυμάμαι ακριβώς τι τους είπα. Αυτό που σκεφτόμουν, ήταν αν θα τα αγαπήσει κάποιος όπως εγώ.

 

«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του πνεύμονα το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου και στις πολύτιμες στιγμές μαζί τους»

 

Αν θα είναι ασφαλή. Πώς θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα.

Ισως δεν τις δω να αποφοιτούν, ίσως δεν χορέψω στον γάμο τους. Αποφάσισα να εστιάσω σε ό,τι θετικό υπάρχει. Ακόμα μπορώ να τους διαβάζω βιβλία, ακόμα μπορώ να τις προπονώ στα αθλήματα τους, ακόμα βλέπουμε μαζί παλιά videos και φωτογραφίες.

Υπάρχει όμως μια φωτογραφία, που τραβήχτηκε μια εβδομάδα μετά την διάγνωση, και με δείχνει να χορεύω με την μεγαλύτερη κόρη μου στην καφετέρια του σχολείου. Δεν της κρατώ απλά τα χέρια. Την κρατώ ολόκληρη.»

O Dan διαγνώστηκε με έναν από τους πιο επιθετικούς τύπους καρκίνου. Έχει δημιουργήσει μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους μιλώντας ανοιχτά για την ασθένεια και τα όσο βίωσε.

  Να γιατί πρέπει να αρχίσετε το πλέξιμο από αύριο

Λέμε συχνά, πως πρέπει να χαιρόμαστε το κάθε λεπτό μαζί με τους ανθρώπους μας, πριν μετατραπούν σε φωτογραφίες. Πριν γίνουν αναμνήσεις.

 

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω, που δεν ξέρουν αν αυτές οι γιορτές θα είναι οι τελευταίες τους.

Υπάρχουν αβάσταχτα προβλήματα που πολλοί καλούνται να διαχειριστούν. Γιορτές δεν είναι μόνο τα στολίδια και τα δώρα. Γιορτές είναι κυρίως οι δικοί μας άνθρωποι.

Να μάθουμε να γιορτάζουμε την κάθε στιγμή μαζί τους.

Να τους «κρατάμε ολόκληρους».

 

(Η ιστορία του Dan είναι μέρος του project «Portraits of Lung cancer» σε συνεργασία με τον φωτογράφο Paul Nilson και τον καταπληκτικό ιστότοπο Humans of New York.)

Η παραπάνω υπέροχη ιστορία αλιεύτηκε ατόφια από την σελίδα της Iliada Evangelia Kothra.

 

infokids

Πηγή

Αφήστε μια απάντηση